موبایل سامسونگ

337 ببستی چشم یعنی وقت خوابست نه خوابست آن حریفان را جوانست تو می دانی که ما چندان نپاییم ولیکن چشم مستت را شتاب ست جفا می کن جفاات جمله لطف ست خطا می کن خطای تو صواب ست تو چشم آتشین در خواب می کن که ما را چشم و دل باری کبابست بسی سرها ربوده چشم ساقی به شمشیری که آن یک قطره آبست یکی گوید که این از عشق ساقیست یکی گوید که این فعل شرابست می و ساقی چه باشد نیست جز حق خدا داند که این عشق از چه بابست 338 سماع از بهر جان بی قرارست سبک برجه چه جای انتظارست مشین این جا تو با اندیشه خویش اگر مردی برو آن جا که یارست مگو باشد که او ما را نخواهد که مرد تشنه را با این چه کارست که پروانه نیندیشد ز آتش که جان عشق را اندیشه عارست چو مرد جنگ بانگ طبل بشنید در آن ساعت هزار اندر هزارست شنیدی طبل برکش زود شمشیر که جان تو غلاف ذوالفقارست بزن شمشیر و ملک عشق بستان که ملک عشق ملک پایدارست حسین کربلایی آب بگذار که آب امروز تیغ آبدارست 339 سماع آرام جان زندگانیست کسی داند که او را جان جانست کسی خواهد که او بیدار گردد که او خفته میان بوستان ست ولیک آن کو به زندان خفته باشد اگر بیدار گردد در زیان ست سماع آن جا بکن کان جا عروسیست نه در ماتم که آن جای فغانست کسی کو جوهر خود را ندیدهست کسی کان ماه از چشمش نهانست چنین کس را سماع و دف چه باید سماع از بهر وصل دلستان ست کسانی را که روشان سوی قبله ست سماع این جهان و آن جهانست خصوصا حلقه ای کاندر سماعند همی گردند و کعبه در میانست اگر کان شکر خواهی همان جاست ور انگشت شکر خود رایگانست 340 دگربار این دلم آتش گرفتست رها کن تا بگیرد خوش گرفتست بسوز ای دل در این برق و مزن دم که عقلم ابر سوداوش گرفتست دگربار این دلم خوابی بدیدست که خون دل همه مفرش گرفتست چو سایه کل فنا گردم ازیرا جهان خورشید لشکرکش گرفتست دلم هر شب به دزدی و خیانت ز لعل بار سلطان وش گرفتست کجا پنهان شود دزدی دزدی که مال خصم زیر کش گرفتست بسی جان که همی پرد ز قالب ولی پایش حریف کش گرفتست ز ذوق زخم تیرش این دل من به دندان گوشه ترکش گرفتست 341 بیا کامروز ما را روز عیدست از این پس عیش و عشرت بر مزیدست بزن دستی بگو کامروز شادی ست که روز خوش هم از اول پدیدست چو یار ما در این عالم کی باشد چنین عیدی به صد دوران کی دیدست
موبایل سامسونگ...